تنک غروب که نارنج ميشه آس

آمد به سراغم باز ،

ریزد به تنم آتش

بی مطرب ومِی? آمد ،

ریخت برتنم آتش

با آن طرب نازش ،

بتخانه زدم آتش

ای ماه ! توشاهد باش ،

ازفتنه چشمش. میخانه بهم ریخته

تنها دراین عالم ،

درمن طرب ریخته

ازگرمی لبان لاله رنگش ،

شعروغزلم بهم ریخته

اُفتد اگربه چنگ گیسو ،

با مستی او غلام بهم ریخته

غ..ر..آ

تنک غروب که نارنج ميشه آس...

افسرده و زارنمیروم ، ازشهرشما شورید دلی مانده ، پیش شما مکن دل زنده بگور ، مگر درشهرشما رسم است آمدم وصل کنم دل ، درشهرما. یاد وصل رسم است گرچه میرقصد اشک ، نگیززمن چشمه ی عشق است شایدآن غنچه ی شاد که تنک غروب که نارنج ميشه آس...

شب شد و عشق باز ، طغیان کرد دیدام درانتطارو ، خواب را زارکرد برتنم میزد تبی شلاق ، چشم را هوشیارکرد آسمان پرز پولک بود و ، ماه صورتش پنهان کرد دیدام همچون دیوارچین ، بسته بود مرزها را دگر دیده بستم ب تنک غروب که نارنج ميشه آس...